Het is alweer een week geleden dat ik mijn dichtbundel mocht presenteren bij Mansion24. Wat een bijzondere ervaring. De weg er naartoe was soms kwetsbaar en lastig, maar wat heeft het mij als mens veel opgeleverd.
Als ik terugkijk begon het proces met de aanvang van The Artist’s Way, een cursus waarin ik op zoek ging naar mijn eigen creativiteit. Ik wilde weten hoe dat in elkaar zat. Was ik creatief? En hoe dan? Gaandeweg ontdekte ik echter veel meer dan mijn eigen creativiteit. Je zou kunnen zeggen dat ik in plaats van kunstenaar een levenskunstenaar werd.
Het had geen nut en het leidde nergens toe
Ik neem je even mee terug in de tijd, om mijn verhaal te verduidelijken. Als kind was ik vaak buiten, speelde Floris na met een trap als paard en een deken als cape. Of ik ging met een vriendinnetje naar de sprengen, waar we een dammetje bouwden en net zo lang keken tot die bezweek. Een andere favoriet was water in een leeg pindakaaspotje met daarin allerlei takjes, blaadjes en bloemetjes. Als ik het ronddraaide, gaf dat hetzelfde effect als een sneeuwbol. Het had allemaal geen nut en het leidde ook nergens toe. Het was alleen maar leuk om te doen en ik vond het prachtig. En daar zit nou net de crux. Wanneer doe je nu nog iets, maak je iets, of bouw je iets, zonder doel en zonder reden. Enkel en alleen omdat het leuk is? Als ik eerlijk ben, was ik dat aardig uit het zicht verloren.
Met The Artist’s Way ging ik juist daarmee aan de slag. Wat levert mij vreugde op? Wat kleurt mijn dag? Wanneer maakt mijn hart een sprongetje? En dan gaat het niet om die wereldreis, die droombaan of dat prachtige huis. Nee, kleine dingen die de dag meer glans geven.
Jezelf iets gunnen
Gaandeweg ontdekte ik dat het eigenlijk niet zo ingewikkeld is. Ben ik in de stad, dan drink ik tegenwoordig, ook als ik alleen ben, een lekkere cappuccino op het terras of ik koop een mooi kaartje om iedere dag even naar te kijken. Ik breng wat vaker een bezoekje aan CODA, geef mijzelf een paar nieuwe oorbellen cadeau, maak een gedicht en wandel door de week in de natuur. Kost het veel tijd? Nee. Kost het veel geld? Nee. Geeft het plezier? Ja, heel veel. Het is meer een kwestie van jezelf iets gunnen, ontdekte ik. Zomaar, enkel en alleen omdat het fijn is.
Tijdens de cursus heb ik veel geschreven, getekend en geschilderd om alle vragen te beantwoorden die aan bod kwamen. Waar haal ik kracht vandaan, wat betekent geld, welke innerlijke stemmen houden mij tegen? Door nu eens niet rationeel hierover te praten, maar juist beeldend hiermee aan de slag te gaan, werden ongemerkt allerlei deurtjes geopend. En ja, die stappen waren ook soms lastig en confronterend.
Ik heb er schaamteloos van genoten
De cursus leidde bijna ongemerkt tot de gedichtenbundel die ik afgelopen zondag mocht presenteren. Een middag met een extra kers op de taart, door het samenspel met de expositie van fotograaf Jan Pranger. Zijn prachtige natuurfoto’s in combinatie met mijn gedichten en de begeleiding door Saskia Paulissen, vormden een perfect geheel. Het was een geweldige middag met fijne mensen en het voelde goed om mijzelf te laten zien. Ik heb er, eerlijk gezegd, schaamteloos van genoten. Missie geslaagd dus en een mooie opmaat naar 2020.
Ik wens je fijne feestdagen!
Voor de liefhebbers hieronder een gedicht uit de bundel ‘ Voor jou’, te koop op Boekscout.nl
Verlangen
Ik verlang er naar om stil te zijn,
om samen weer met jou te zijn,
om mijn gedachten weer te horen
en mijn hart te horen slaan.
Ik verlang er naar om een te zijn,
om samen met jou weer heel te zijn.
om de wind te voelen in mijn haar
en de zon op mijn gezicht.
Ik verlang er naar om even niks te zijn,
om aarde, licht en lucht te zijn
om alleen maar te zijn,
alleen maar te zijn.
Marieke blogt 