Van Apeldoorn naar….

‘Als we nog een keer willen verhuizen, dan is dit het moment’, zeiden Peter en ik vorig jaar zomer tegen elkaar. We maakten een verlanglijstje met woonwensen en begonnen aan onze zoektocht. Inmiddels is onze missie geslaagd en op 9 april krijgen we de sleutel van ons nieuwe huis. Van Apeldoorn naar…….de Achterhoek.

Het is natuurlijk niet zo ver weg als wat de families doen in Ik Vertrek en ook niet zo sensationeel als de Meilandjes. Maar het voelt wel echt als een vertrek en spannend is het ook. Een vertrek uit Apeldoorn, waar we afgelopen 21 jaar geworteld zijn, De kinderen zijn hier geboren, we hebben hier gewerkt, gesport en vele mensen ontmoet. Als gezin hebben we hier heerlijke jaren gehad met veel liefde, plezier en af en toe verdrietige momenten. Een enkele keer benoemden we ons verlangen naar meer groen en grond, daadwerkelijk actie ondernemen deden we echter niet.

Van dromen naar doen

Tot vorig jaar zomer dus. Met Bram op kamers en Mees nog thuis, maakten we plannen om voor ons drieën een mooie plek te zoeken. Absolute must was de tuin met ruimte voor een moestuin, een omgeving met bomen, geen verkeer voor de deur of ander lawaai in de buurt. Verder merkten we al snel dat een huis zoeken vooral een gevoelskwestie is. Met sommige huizen klikte het en andere totaal niet.

De IJssel over

De overspannen huizenmarkt zorgde ervoor dat we buiten Apeldoorn gingen kijken. Onze blik ging al snel richting Achterhoek, in de zomer hadden we er heerlijk gefietst. De IJssel over maakte het voor ons betaalbaar. Huizen in Winterwijk, Vragender, Aalten, Hengelo en Ruurlo passeerden de revue. Een enkele keer bleef het dichter bij huis zoals Loenen, Hall en de Vecht.

Hoofd en hart

Het is vermoeiend en ook leuk, zo’n zoektocht. Iedere keer dook ik er gevoelsmatig toch helemaal in. Hoe zou het zijn om daar te wonen? Voelt het huis fijn? Wat moet er allemaal aan gedaan worden? En kunnen we het dan nog betalen? In je hoofd en hart probeer je een plaatje te maken.

Tegeltjeswijsheid

Sommige huizen hoefde je niets meer aan te doen, andere huizen hadden een complete verbouwing nodig. Een snelle inventarisatie konden we maken als er een tegeltje hing met de tekst ‘Van het concert des levens krijgt niemand een program’, dan wisten we meteen dat alles over de kop moest. En drie keer raden! Zo’n huis hebben we nu gekocht. Het staat in Zelhem, randje van het dorp. Vrijstaand, met bomen en geen verkeer. Na vrijdag kunnen we dus de mouwen opstropen.

Change of plans

En toen gingen we met ons tweeën. We maakten plannen voor drie, maar Mees besloot anders. Hij zit in een tussenjaar en heeft ervoor gekozen om vanuit zijn bijbaan bij Domino’s intern door te groeien naar een volwaardige baan. Blij voor hem, maar ik moest wel even slikken. Ik was er heus niet vanuit gegaan dat hij in Zelhem van alles zou opbouwen, maar dit ging wel even rap. Hij is inmiddels op zoek naar een leuke kamer in Apeldoorn en ik heb er vrede mee. Het is een pad dat prima bij hem past.

En nu is het zover

Voor ons breekt een hele nieuwe fase aan. Zonder kinderen en in een nieuwe plaats. We hebben er veel zin in, maar spannend is het ook. Wat zullen we missen van Apeldoorn? Zullen we daar aarden? Hoe zal het voelen om weer met z’n tweetjes te zijn? En wat zal er daar weer op ons pad komen? We gaan het ervaren. Op naar de Achterhoek.